Video-project CEWIN 2019
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur
adipiscing elit. Etiam posuere varius
magna, ut accumsan quam pretium
vel. Duis ornare
Latest News
Gedenkplaats voor
De Amsterdammer Timo Smeehuijzen besloot op 20-jarige leeftijd bij de Nederlandse landmacht te gaan dienen. Hij wilde iets anders, na een jaar sport & management aan de HES te hebben geprobeerd.
De landmachtdagen maakten hem enthousiast voor het leger, dat hij als een tussenstap zag in zijn maatschappelijke carrière.
Een vrolijke, ondernemende jongen, dol verliefd op zijn vriendin Melody, vond bij de landmacht zijn club. Een hechte groep kerels, vastberaden om iedere klus te klaren.
Zijn keus om naar Afghanistan te gaan leidde eerst tot gefronste wenkbrauwen bij zijn ouders, Ruud & Karin. Door zijn vastberadenheid gaven ze hem echter hun onvoorwaardelijke steun.
Timo en zijn maten werden geplaatst in de provincie Uruzgan. Op 15 juni 2007, tijdens een patrouille in de plaats Tarin Kowt, bracht een zelfmoordterrorist een bomauto vlakbij hun pantservoertuig tot ontploffing.
De luchtdruk wierp de twintigjarige Timo Smeehuijzen in de schoot van zijn buddy, die hem onmiddellijk begon te reanimeren. Een nieuwsploeg van RTL was ter plaatse en filmde de manmoedige pogingen om hem te redden. Zijn ouders ontvingen twee uur later, vlak voor de uitzending in het avondjournaal, het bericht van zijn dood.
De aanslag kostte ook zeven kinderen uit de lokale gemeenschap het leven. Drie Nederlandse militairen raakten gewond. Timo stond eerder die dag nog breed lachend op de foto, fietsend met bloemen aan het stuur en een Afghaanse jongen achterop.
Zijn kameraden van het 42ste bataljon Limburgse Jagers droegen drie dagen later de kist, met daarover de Nederlandse vlag gedrapeerd, naar het vliegtuig dat hem bij zijn ouders, zijn zusje Laura en zijn vriendin terugbracht.
Zijn ouders vonden troost bij de tv beelden omdat die toonden dat hij door goede vrienden werd vastgehouden toen hij overleed.
‘De stem van Timo laat zich horen,’ zeggen zij als iemand contact opneemt over zijn verhaal. Een brug over het Noorder Amstelkanaal wordt naar hem vernoemd. Het is de brug waar hij als Havo scholier, op weg naar het Fons Vitae Lyceum, dagelijks uit de tram stapte. Laura verrichtte de officiële onthulling, Karin droeg daarbij een gedicht voor.
De Timo Smeehuijzenbrug staat symbool voor alle militairen die bij vredesmissies om het leven kwamen.
Ook een luchtbrug tussen Amsterdam en Uruzgan draagt zijn naam. Timo’s ouders zochten contact met Afghaanse families van kinderen die tegelijk met hem sneuvelden.
Uit loyaliteit aan Timo’s werk en opoffering en vanuit de gezamenlijke rouw met de Afghaanse families ontstond in mei 2010 “Timo’s Girls School” in Shah Mansoor, dichtbij de plek waar Timo om het leven kwam. Er is ruimte voor ruim vijfhonderd meisjes.
Geld – 150 duizend euro – voor de school werd binnen zes maanden opgehaald. Timo’s ouders traden op in televisieprogramma’s om aandacht te vragen en geld in te zamelen.
De situatie in de provincie is nog gevaarlijker geworden na het vertrek van de Nederlandse militairen. De school bestaat nog steeds, ondanks twee aanslagen. Ieder kind die daar iets leert maakt Timo’s offer de moeite waard. De trots over zijn prestatie blijft. ‘Door zijn overlijden weet je weer wat vrijheid is. Het herdenken op 4 & 5 mei is er door gaan leven,’ zegt zijn vader in een uitzending van 1Vandaag. ‘Graven zijn daarbij belangrijk’. Op zijn sterfdag bezoekt zijn moeder trouw het Nationaal Ereveld Loenen. Dagelijks herdenkt zij hem bij de aanblik van een vlinder, een mooie zonsopkomst of de dauw op het gras.
